مهدی سلیمی
می‌گویند نیروی کی یک نیروی نهفته در درون آدمی است. نیز می‌گویند نیرویی است که در شکل گیری کل عالم نقشی حیاتی و بنیادین دارد. بسیاری از هنرهای رزم ژاپنی(مثل سبک‌های شمشیر زنی، آیکیدو، جوجوتسو سنتی) نیز روشی در رزم خود دارند مبنی بر روش هماهنگی با نیروی درون. بیایید تعارفات را بگذاریم کنار. هنگامی که پای معرفی رشته‌هایی مثل آیکیدو و یا رشته‌های مشابه، به وسط می‌آید، این جملات را زیاد می‌بینیم و می‌شنویم، اما آیا عملا روح این مفاهیم در تمرینات جریان دارد یا جدی گرفته می‌شود؟ اصلا این به کنار! چقدر این تعاریف حقیقت دارد؟
شما خواننده عزیز حتما مطالعه‌هایی از مفهوم نیروی درون دارید و می‌دانید که چیست؟ وگرنه کنجکاو نمی‌شدید سیر این خطوط و این نوشتار را پیگیری کنید تا بفهمید قصد دارد به کجا ختم شود! اگر هم مطالعه‌ای ندارید همین الان این مقاله را کنار بگذارید چون ما در این نوشتار به‌دنبال این نیستیم که بگوییم نیروی درون چی هست. ما قصد داریم در این سؤال‌ها تأملی بکنیم:
مفهوم نیروی «کی» حقیقت است یا توهم؟حقیقت چیست؟
چه تناسبی بین «کی» و «روح» وجود دارد؟
بستر‌های هردو مفهوم کی و روح چیست؟ تفاوت‌هایشان در چیست؟
شاید بپرسید که مطالعه این موضوعات چه فایده‌ای برای ما دارد؟
پاسخ: اگر صرفا به دنبال فراگیری یکسری حرکات رزمی هستید و علاقه‌ای به سرمنشأ این رشته‌ها ندارید، خواندن این مقاله را به شما توصیه نمی‌کنم. تمامی رشته‌های رزمی بر پایه یکسری اصول و مبانی استوار است که سرمنشأ آن مکاتب و ادیان شرقی است. مخاطب این نوشتار، علاقه‌مندان به مطالعه در تفکرات و ادیان شرق دور هستند. و یا کسانی که دوست دارند بدانند سروته این رشته‌های رزمی چیست و چه تفکراتی پشت آن خوابیده. شناخت این اصول و مبانی به فهم بهتر رشته خودمان کمک می‌کند. اینجا قرار نیست یکطرفه موضوع مطرح شود. اینجا مجالی است برای اشتراک گذاری ایده‌ها و طرح نقد‌ها ...
البته تا اسم نقد می‌آید تصور می‌شود که قصد به چالش کشیدن چیزی هست. درحالی نقد لزوما چنین معنایی ندارد و ما هم همچین قصدی نداریم.
