همه ما ورزشکاران مطالبی از جوانمردی و ایثار شنیده و آن را قبول داریم. موضوعی که در مقام حرف ساده است ولی در مقام عمل...
من برای کشف استعداد و علاقه خودم، باشگاه‌های زیادی را تجربه کرده‌ام. تجربه‌ی رشته‌های متعدد و مشاهده عملکرد اساتید مختلف درس و عبرت‌های زیادی برایم به همراه داشت. ولی اکنون که به گذشته‌ام نگاه می‌اندازم تعداد کمی از آن اساتید حقیقتا لیاقت مقام استادی را دارند. مردان بی‌ادعایی که دلسوزانه به فکر تربیت شاگردانشان هستند نه مثل بعضی‌ها که دغدغه تأمین جیب‌شان را دارند و یا به فکر جذب نام و افتخار به خودشان هستند.
در ادامه مطلب خاطره‌‌ی یکی از همین اساتید را برایتان نقل می‌کنم. مردی بی‌ادعا که پشت سکوتش حرف‌ها خوابیده.
